ბოლოს ყველაფერი უფერულდება, ყველაფერი კარგავს აზრს.. ბევრჯერ არ გვიმართლებს მაგრამ ცხოვრებას ვაგრძელებთ.. ადამიანები გვღალატობენ, მაგრამ მაინც ერთად ვართ.. ჩვენ ზოგჯერ ისეთი ადამიანი გვიყვარდება რომლებსაც არასდროს შევუყვარდებით თან არცთუ ისე ხშირად გვიმართლებს და ცხოვრება გვბეზრდება.. ხშირად ვტირით რათა ჩვენი წყენა ცრემლს გამოვაყოლოთ.. როდესაც საყვარელი ადამიანი გვიღალატებს, გვაწყენინებს, გვატირებს ჩვენ უბედური გვგონია საკუთარი თავი მაგრამ ყოველთვის გვაქ პატარა ნათელი წერტილი რომელიც გვაძლევს ბედნიერი მომავლის იმედს.. რამდენი არის უბედური რამდენს არ აქვს მომავლის იმედი, რამდენი ცხვორობს გარეთ და უბრალო საკვებზე და დასალევზე ოცნებობს, რამდენია ასეთი ღარიბი რამდენი... ეს ცხოვრება უსამართლოა მაგრამ უნდა შევეგუოთ ამას მხოლოდ შევეგუოთ და ვიცხოვროთ მომავლის იმედით...
No comments:
Post a Comment